Daar Huernia hystrixOok bekend als de stekelvarken- of paddenplant, is het een sierplant die wordt gewaardeerd om zijn spectaculaire bloemen en vlezige stengels.
Algemene kenmerken van de Huernia
Het genre Huernia omvat vele soorten vetplanten die behoren tot de familie van Apocynaceae. Ze komen oorspronkelijk uit Afrika en groeien spontaan in tropische en subtropische semi-aride gebieden.
Van de vele soorten is ongetwijfeld de Huernia hystrix de meest gekweekte. Het is een kleine vetplant: in volle vegetatieve kracht wordt hij niet hoger dan 20-25 cm. Opgroeiend vormt het een grote struik van rechtopstaande en vertakte stengels verdeeld in 4 verticale ribben met randen voorzien van kleine zachte doornen. De stengels zijn over het algemeen donkergroen van kleur, maar aan exemplaren met roodachtige of grijspaarse twijgen geen gebrek.
DE bloemen net als die van de Stapelia zijn ze sterrenhemel met een bloemkroon bestaande uit 5 bloembladen waarvan de kleur varieert van geel, tot rood, tot violet, vaak met levendige en uitgesproken strepen. De bloemen, ook al zijn ze zeer karakteristiek en van zeldzame schoonheid, hebben een onaangename geur die bestuivende insecten aantrekt.
DE fruit het zijn lange, licht gebogen follikels, hard en vergelijkbaar met gezwollen peulen, die, wanneer ze rijp zijn, opdrogen en in tweeën openen, waarbij talrijke zaden vrijkomen. De peulen of follikels zijn lichtgroen met bruine strepen of vlekken.
DE zaden ze zijn bruin, langwerpig, voorzien van pappus (gevleugelde zaden) en zeer licht zodat ze bij de eerste windvlaag tot vele meters ver worden verspreid. De zaden zijn zeer kiemkrachtig en kunnen worden gebruikt om nieuwe exemplaren te verkrijgen door het volgende voorjaar te zaaien.
Teelt van Huernia
Blootstelling
La Huernia die houdt van heldere en luchtige blootstelling, maar beschut tegen direct zonlicht, vooral tijdens de heetste uren van de dag. In gebieden met een zeer warm zomerklimaat kan hij in de lichte schaduw van struiken of bomen worden geplaatst. Aangezien ze een hekel heeft aan wintertemperaturen onder de 5 ° C, is het raadzaam om haar onderdak te bieden in een koude en luchtige kas met een minimumtemperatuur van 10 ° C.
Mogelijk bent u geïnteresseerd in: Zonnige balkonplanten: die bestand zijn tegen een zeer hete zomer
Grond
In de volle grond is de plant perfect in rotstuinen met goed doorlatende grond, die vaak arm is aan organische stof, bij voorkeur gemengd met een overvloedig percentage puimsteen, lapillus, de laatste 2 cm bedekt met zand om de kraag te isoleren uit de grond en voorkomt zo rot.
Water geven
Net als veel andere vetplanten, heeft het gedurende de vegetatieve periode af en toe en matig water nodig. Om ontkoling van de bladeren te voorkomen is het aan te raden regenwater te gebruiken of in ieder geval één nacht te decanteren omdat kraanwater, rijk aan chloor, pijn doet. In de winter moet de watergif.webpt worden opgeschort of alleen worden toegepast als de grond te droog wordt.
Heeft u problemen met planten? Kom bij de groep
Bevruchting
Het moet in het voorjaar worden bemest met een uitgebalanceerde meststof en vervolgens met een meststof met een laag stikstofgehalte om te voorkomen dat de stengels van de Huernia dun en langwerpig worden. De meststof, goed verdund in gietwater, moet worden toegediend na het wassen van de grond met chloorvrij water.
Huernia: kweken in potten
Net als Stapelia wordt deze vetplant bij voorkeur in potten gekweekt, zodat hij in de winterperiode gemakkelijk kan worden gerepareerd. De pot, bij voorkeur in terracotta, dient gevuld te worden met een specifieke bodem voor cactussen, met toevoeging van een drainerende laag op de bodem. De vaas wordt vervolgens in een hoek van het balkon, terras of bloemperk geplaatst totdat de temperatuur is zoals vereist door de Huernia.
Verpotten
De Huernia moet elk jaar in het voorjaar of wanneer de stelen, wanneer ze geen ruimte meer hebben, zich opstapelen en een kruipende houding aannemen langs de rand van de vaas. Er wordt een grotere pot dan de vorige gebruikt en een bodem voor cactussen gemengd met grove zandlagen als substraat, om de afvoer van gietwater te vergemakkelijken.
Vermenigvuldiging van Huernia
De vermeerdering van de Huernia kan plaatsvinden door zaad of door te snijden. Laten we eens kijken hoe we verder moeten.
Zaaien
Het wordt in het voorjaar uitgevoerd door de zaden te stratificeren in een laag zand bedekt met een goede grond voor cactussen. Het zaaibed dient op een halfschaduwrijke plaats te worden geplaatst, bij een temperatuur tussen 20 en 25° en het substraat dient altijd vochtig te worden gehouden.
Als de nieuwe planten 5 centimeter hoog zijn, kunnen ze overgezet worden naar enkele potten. De eerste bloemen verschijnen na enkele jaren.
Vermenigvuldiging met stekken
In het voorjaar worden de secundaire stengels compleet met wortels stekken genomen, of de zijtakken van de hoofdstam worden losgemaakt en in dit geval moeten de stekken enkele dagen aan de lucht drogen voordat ze op een diepte opnieuw kunnen worden geplant van ongeveer 2-3 cm. De container moet dan op een beschutte plaats worden geplaatst met een constante temperatuur van ongeveer 16°C. Nadat de beworteling heeft plaatsgevonden, kunnen de nieuwe planten in een permanente woning worden geplaatst.
Planten of planten
Huernia-planten worden permanent geplant in het voorjaar of wanneer het risico op nachtvorst definitief is afgewend.
Snoeien
De Huernia kan niet worden gesnoeid, maar eventuele droge of rotte twijgen moeten worden verwijderd.
Parasieten en ziekten van Huernia
De plant is gevoelig voor aanvallen van mieren, spintmijten en wolluis. Andere veel voorkomende bedreigingen zijn wortel- en stengelrot veroorzaakt door onjuiste irrigatie en slecht doorlatende grond.
Genezingen en behandelingen
De Huernia moet worden beschut tegen de kou en een te hoge luchtvochtigheid. De wolluizen kunnen handmatig of met een specifiek product worden verwijderd, of mottenballen kunnen in de grond worden gebracht. Tegen mieren kun je een specifiek poeder rond de pot gebruiken. De spint kan worden uitgeroeid door een paar keer per jaar op de plant te sproeien, een waterige oplossing en een specifiek bestrijdingsmiddel. Het rotten van de wortels moet in plaats daarvan worden tegengegaan door de schotel te legen.
Verscheidenheid van Huernia
Er zijn verschillende soorten Huernia, allemaal even mooi en geschikt als sierplant.
Huernia zebrina
Het is de bekendste en meest gekweekte soort uit Zuid-Afrika. Het is een meerjarige dwerg met een kruipende, soms bodembedekker. Het heeft onregelmatig vertakte stengels, verdeeld in 5 of 6 ribben met randen met duidelijke en dichte tanden. De bloemen met de kenmerkende geur van rottend vruchtvlees hebben een kroon met vijf scherpe lobben, afgewisseld met vijf minuscule groengele lobben met rode of paarse zebra's.
Huernia keniensis
Een succulent wijdverspreid in de rotsachtige gebieden van Kenia en Tanzania. Het heeft 5 tot 12 cm hoge stelen, met vijf hoeken, ontkammend of rechtopstaand, grijsgroen met roodachtige toppen. Het produceert klokvormige bloemen, solitair of in groepen van twee, gedragen door stengels die aan de basis van de stengels ontstaan. De bloemkroon heeft de vorm van een tienpuntige bel, met vijf grote lobben afgewisseld met evenveel kleine lobben, roodpaars bezaaid met kleine wratjes. Binnenin zijn de bloemen papillot. Het reproduceert gemakkelijk door te snijden.
Huernia macrocarpa
Een soort afkomstig uit Ethiopië. De stengels van cilindrisch aan de basis, worden vierhoekig of vijfhoekig, met dichte puntige tanden, van glaucous kleur. De klokvormige bloemen hebben vijf grote lobben afgewisseld met vijf kleinere kleine lobben. De uitwendige kleur is groengeel, terwijl de inwendige roomgeel is met concentrische onderbroken lijnen van bruinrood tot paars.
Huernia oculata
Het is een dwerg succulent afkomstig uit Angola en Namibië. Stengels niet meer dan 7 centimeter hoog zijn rechtopstaand, vijfhoekig, dicht bedekt met conische tanden met een scherpe en gebogen punt. De bloemen, verzameld in bloeiwijzen, hebben een wit centrum dat lijkt op een oog dat contrasteert met de fluweelachtige kroon van intens paars of bijna zwartbruin.
Huernia pendula
Het is een succulent die endemisch is in Zuid-Afrika. Het heeft rechtopstaande of uitgestrekte cilindrische stengels, die in het droge seizoen van grijsgroen naar bruinachtig of paars verkleuren. Het produceert bloemen met een komvormige bloemkroon, tot 1 cm lang, met vijf oplopende lobben, donkerbruin en papillaire interne keel. De bloemen worden gedragen op korte steeltjes in bloeiwijzen van 3 of 4.
Huernia thureti
Het is een bodembedekker die inheems is in Namibië en de West-Kaap. De stengels, grijsgroen van kleur en over het algemeen niet meer dan 5 cm hoog, zijn rechtopstaand met 4, 5, 6 ribben gewapend met kleine deltatanden. De bloemen, solitair of verzameld in bloeiwijzen van 2-4, bloeien langs de stengels, gedragen door korte steeltjes. De bloemkroon is een afgeplatte kop, met 5 ondoorzichtige gele bloemblaadjes met rode strepen of vlekken en een bruine interne keel. De specifieke naam van deze soort herinnert aan de Franse botanicus en verzamelaar Gustave Adolphe Thuret (1817-1875).
Toepassingen
Huernia-planten worden voornamelijk gebruikt als sierpotten. ook in muur en als bodembedekker in droge of rotsachtige bodems in tuinen van zuidelijke regio's.
Taal van bloemen
Huernia is net als andere vetplanten, dankzij zijn weerstand, zoals alle vetplanten, een symbool van doorzettingsvermogen en, als het aan een geliefde wordt gegeven, staat het ook voor blijvende liefde.
Vetplanten fotogalerij photo
